Waterschap Limburg doodde 15 bevers (1)

Het Waterschap Limburg doodde in de eerste vier maanden van dit jaar 15 bevers. In een persbericht zette Waterschap Limburg (WL) de noodzaak daarvan uiteen. (zie blog van 24 april)  Op de vele vragen die er bij mij nog overbleven kreeg ik uitgebreid antwoord. Te uitgebreid om dat in één blog te proppen, dus ik doe dat in delen.

Vandaag over de wijze van vangen en doden. Daarna volgen nog:

2. De situatie in Obbicht die aanleiding gaf bevers te vangen.

3. Mijn ervaringen met de bevers in Obbicht.

4. Wat doen we met gevangen/gedode bevers?

5. Toekomst

Waterschap Limburg (WL) heeft op 3 locaties bevers gevangen. Ze zijn begonnen in het Bronbos van de Kingbeek in Obbicht, later volgden de Oostrumse beek (gemeente Venray) en de Neerpeelbeek (gemeenten Nederweert/Leudal). Hier zorgde het verhoogd waterpeil door beverdammen voor natte akkers en schade voor agrariërs. Het Waterschap maakte hoge kosten om dit te voorkomen. Daarnaast bestond hier het risico van ingezakte taluds, onderhoudspaden en wegen door de aanwezigheid van vele oeverholen. Dit bracht volgens WL onacceptabele veiligheidsrisico’s met zich mee voor wandelaars, automobilisten of onderhoudsmedewerkers. Bij de Oostrumse beek zijn 4 bevers gedood en bij de Neerpeelbeek 3. In Obbicht werden 8 bevers gedood. Ik beperk me in mijn blog tot de situatie in Obbicht, omdat ik de 2 andere locaties onvoldoende ken.

 

Het vangen van de bevers is gebeurd door werknemers (rattenvangers) van WL. Per locatie zat er een team van 3 mensen op. Ze werkten doorgaans met z’n tweeën. Het vangen is gebeurd met vangkooien, waarin appels werden gelegd als lokmiddel. Als er een bever in kwam viel er een klep naar beneden en ging er een seintje naar WL. De bevers werden ter plekke in de kooi gedood met een kogel. De rattenvangers zijn allen in het bezit van een jachtakte. Elk team leerde gaandeweg de vangperiode wat de beste werkwijze was, wat werkte en wat juist niet op de betreffende locatie.

Om te controleren of alle bevers waren gevangen werden er cameravallen opgehangen, die rouleerden tussen de 3 locaties. Helaas hebben cameravallen nogal aantrekkingskracht op dieven. Van mij zijn er in de loop van de jaren 2 ontvreemd en ook WL kreeg met diefstal te maken. Toen de cameravallen aantoonden dat nog niet alle bevers waren gevangen en het gedrag van de bevers daar aanleiding toe gaf is men op één van de locaties overgegaan tot schieten in het veld.  

Ook gingen de werknemers van WL gebruikmaken van castoreum van beverfamilies van andere locaties en smeerden dit in de vangkooi. Castoreum (bevergeil) is voor bevers een communicatiemiddel en wordt aangebracht om hun territorium af te bakenen. De geur van het castoreum van een vreemde familie werkte goed; het lokte de nieuwsgierige/verontruste bevers regelrecht de vangkooi in.

Persoonlijk vind ik het een goede vondst om dit te proberen; ik was er zelf niet opgekomen.

Het schieten op de beverlocaties heeft volgens WL niet geleid tot grote onrust bij de overgebleven dieren. Het vangen kon gewoon doorgaan. Ook heeft men geen last gehad van publiek (behalve dan het stelen van apparatuur) dat de zaak saboteerde. Volgens WL waren er slechts weinig mensen die de vanglocaties kenden (enkele boeren in Noord Limburg), maar persoonlijk denk ik dat het toch wel veel mensen moet zijn opgevallen.

Het vangen is nu gestopt tot september, omdat de jonge bevers vanaf nu geboren worden. “Met vallen en opstaan hebben we geprobeerd dit zo goed mogelijk te doen”, verklaarde de woordvoerster van WL. “Het is achteraf gezien makkelijker gegaan dan we hadden gedacht en ook de Provincie is daarover opgelucht”.