Avondenlang zat ik in 2009 op ‘het muurtje’ naast de Maas bij Visserweert. Het was één van de plekken waar ik vanaf de oever goed bevers kon spotten, net als bij de Molensteense Plas bij Stevensweert. Dat jaar begon ik met bevers filmen en dat doe ik nog steeds.
De bewoners van het kleine gehucht Visserweert waren zelf ook verrukt van de nijvere knaagdieren. Ze waren supertrots op ‘hun’ bevers en zaten net als ik avond aan avond te kijken. Het contact met de inwoners was heel leuk en toen ik van al het opgenomen materiaal een beverfilm maakte, gaf ik een kleine voorstelling voor hen in het huis van Hans Schmitz.
In de jaren erna breidde de beverpopulatie zich flink uit, bevers trokken beken en plassen op. Ik ging ze steeds vaker vanuit de kano filmen in plaats vanaf de oever en kwam niet meer in Visserweert.
Vandaag echter zat ik weer ouderwets bij ‘het muurtje’ met Hans Schmitz. Ik ging naar Visserweert met mijn blinde vriendin Elly en haar blindengeleidehond Jillz.
Normaal gesproken wandelen we en dan kan haar hond lekker rennen. Omdat ik op een heupoperatie wacht heeft het wandelen tijdelijk plaatsgemaakt voor lunchen met koffie ergens op een bankje in een gebied waar de hond los kan lopen. Visserweert leek me daarvoor een geschikte plek.
Hans zag ons en herkende me meteen. Hij nodigde ons uit in zijn tuin en zo zaten we gezellig bij het muurtje herinneringen op te halen. Bevers zitten er nog steeds bij Visserweert, maar bijzonder is dat niet meer. Men zit niet meer avond aan avond op ‘het muurtje’.
By the way....het muurtje is geplaatst na de hoogwaterperioden van 1993 en 1995.
