Begin dit jaar zag ik verse bevervraat naast de Ur. De Ur is een piepklein beekje dat loopt naast het Julianakanaal. Vanaf Stein wordt het beekje onder het kanaal doorgeleid en mondt bij Urmond uit in de Maas.
In augustus zag ik een beverwissel vanuit de Ur, over de weg en door een strook bomen en struiken, naar een maïsveld lopen. De bever had ondertussen een dam gebouwd om het water op te stuwen. Ik plaatste een cameraval in het bosje bij de wissel en ontdekte toen dat er wel 2 bevers zitten.
Vervolgens kon ik er enkele maanden niet kijken, omdat de weg wegens werkzaamheden was afgesloten. Vandaag fietste ik er voor het eerst weer en ik schrok van de grote hoeveelheid sporen. Heel veel vraat in de bosjes en vooral heel veel opengevallen oeverholen. Op sommige plekken was draad gespannen om te voorkomen dat het vee in de holen zakt en de poten breekt.
Eigenlijk is het een onmogelijke plek, want in de Ur zelf vinden ze geen voedsel. Ze moeten dus altijd de weg oversteken. Omdat er in Limburg bijna geen goede territoria meer te vinden zijn voor de bevers wijken ze uit naar dit soort plekken.
Ik vraag me af hoelang ze het hier volhouden; zeker als er in het komende voorjaar ook nog jongen worden geboren.
