BEVERS BLIJVEN LEKKER BINNEN

Houden bevers niet van slecht weer? Die vraag heb ik me al vaak gesteld, omdat ze zich dan minder vaak laten zien. Ik hou ook niet van slecht weer, maar toch stond ik gisteravond op twee locaties aan de beekoever. 

Eerst bij Tungelroysebeek/Leubeek bij Heythuisen en later bij de Vlootbeek tussen Montfort en Maria Hoop. Ik was die dag in Zeist geweest voor het ondertekenen van een auteurscontract van een beverboek van mijn hand dat eind van de zomer uitkomt. Daarin vertel ik over m'n belevenissen met bevers in de afgelopen jaren.

Als ik een lange reis onderneem moet dat wel verschillende doelen dienen, dus behalve een paar familie/vriendenbezoekjes zocht ik ook de bevers op. Vorige week hield ik een beverlezing in het bezoekerscentrum van het Leudal en had er toen m'n mooie schoolplaat van bevers laten hangen. Nadat ik die gisteren had opgehaald ging ik bevers spotten op een plek die me tijdens de lezing was genoemd. 

Erg mooi is het daar langs de beek. Ondanks dat de begroeiing nog laag is heb ik geen bever gezien. Twee reeën lieten zich door mijn aanwezigheid opschrikken en sprongen over het prikkeldraad de wei in. Ze hadden aan de beek staan drinken, zag ik later. Hun hoefsporen stonden bovenop een geurmerk van de bever. 

Opvallend hier is dat de bever er aan naaldbomenhout knaagt. Ik had gehoord en gelezen dat ze dat niet doen, vanwege het plakkende hars. 

Maar hier zaten aan verschillende dennenboompjes flinke knaagsporen, houtsnippers eronder, takken meegenomen. Van een van de takken was de bast gestript, het hars droop er uit en zal voor de bever wel werken als Kukident om z'n tanden op de plaats te houden. 

Misschien iets te veel op de plaats, straks zit het zaakje aan elkaar geplakt en krijgt hij z'n bek niet meer open.........

Toen het begon te regenen ging ik verder huiswaarts, maar onderweg stopte ik nog bij de Vlootbeek. De plek waarover ik pas nog schreef: NU WEET IK WAAR IK KIJKEN MOET. 

Daar keek ik dus. Ik liep voorzichtig het hele traject af om te kijken of hij al wakker was. Ook hier maakte ik een ree aan het schrikken. De beek is zo smal en zo ondiep, de begroeiing nog zo minimaal, dat je de bever hier niet kunt missen. Waarschijnlijk houdt de bever ook rekening met die feiten en wacht hij met fourageren totdat het pikkedonker is. Pas dan voelt hij zich veilig. Bovendien regende het en misschien houden bevers niet van slecht weer, zoals ik al zei. 

Ik stond me ondertussen al kleumend af te vragen waarom ik zo gek was om hier in de kou te blijven wachten. Er ritselde wel iets tussen het afgestorven, oude riet. Een bruine rat. Ik stond zo stil en uit de wind, dat zelfs het ree terugkwam in mijn richting. Hij merkte me niet op en graasde rustig. 

Opkomende twijfel is een vast gegeven als ik ergens erg lang tevergeefs sta. Zal ik blijven, zal ik naar de gezelligheid thuis gaan? De kans dat de bever komt bestaat nog steeds, wordt eigenlijk alleen maar groter naarmate het donkerder wordt. Dus ik hield vol. Maar je treft hier in dit blog geen foto aan van een bever. De beverscore van deze avond is duidelijk. Ik heb niets gezien.