Ingrijpen in beverpopulatie komt steeds dichterbij

http://www.1limburg.nl/maak-van-de-bever-een-streekgerecht?utm_source=facebook_1limburg&utm_medium=social_media&utm_campaign=facebook_clicks&utm_content=maak-van-de-bever-een-streekgerecht

Via bovenstaande link lees je dit verhaal over het mogelijk afschieten van bevers. Mijn reactie hierop zal sommigen misschien verbazen. Hoe afschuwelijk ik het ook vind, ik denk dat we de beverpopulatie niet ongestoord kunnen laten uitbreiden. 

Het is geen leuk bericht, maar het zou best eens echt kunnen gebeuren. Wanneer er niet wordt ingegrepen loopt het uit de klauwen. Als ze dan toch moeten worden gedood kun je ze beter opeten dan vernietigen. Ik weet dat veel mensen geschokt zijn bij zo'n bericht en dat ben ik zelf als beverliefhebber ook. Toch ben ik ook nuchter genoeg om onder ogen te zien dat er in een dichtbevolkt land als Nederland gewoon moet worden gereguleerd. 
Reguleren is een ander woord voor: afschieten. Ik vind wel dat daar dan mensen voor moeten worden opgeleid en kennis moeten hebben van de leefwijze van de bever. Je kunt daar niet zomaar iedere jager op afsturen. Dan zou te veel stress opleveren bij de bevers.
Er zullen door de provincie gebieden worden aangewezen waar ze ongestoord mogen leven en in sommige andere gebieden worden ze geweerd door het gebied onaantrekkelijk te maken. In uiterste noodzaak zullen ze worden gedood. Met dat plan (beverprotocol) heeft het (door ons zelf gekozen) provinciebestuur ingestemd. Dit wordt begeleid door ecologen, biologen en noem maar op.
Ik zal als beverliefhebber natuurlijk wel blijven opletten of dat zo diervriendelijk mogelijk gebeurt. Velen zullen me voor de voeten werpen dat doden NOOIT diervriendelijk is. Dat klopt. Toch moet het gebeuren, is mijn mening. We eten ook het vlees van door Natuurmonumenten uitgezette Galloways en dergelijke. Die dieren hebben een goed leven gehad in de natuur en zo zal het ook met sommige bevers gaan.
Ik spreek niet namens het waterschap of namens boeren. Ook niet namens de Dierenbescherming of Partij van de Dieren. Ik spreek namens mezelf op grond van wat ik tegenkom in het veld. Ook mij baart de plek die een bever uitkiest soms zorgen. Ik vind bevers fantastische dieren. Zij volgen hun instinct en kunnen er niets aan doen. Liefst zou ik voor de bevers willen dat ze op alle plekken die ze uitkiezen ongestoord hun leven mogen leiden, maar dat gaat nu eenmaal niet in Nederland.
Sommigen roepen dat we nooit bevers hadden moeten uitzetten, maar als Nederland dat niet had gedaan dan waren ze vanzelf gekomen vanuit Duitsland (Eifel) en de Belgische Ardennen.

Beavermoon

Vanavond is het supermaan, dat wil zeggen dat deze maand de volle maan dichter bij de aarde staat dan anders. In Amerika heet dat beavermoon. Volle maan in november betekende vroeger dat het de tijd was om bevervallen en -klemmen te plaatsen. Voordat de vorst zou invallen en bij veel licht. 
Vroeger....? Ik denk dat er in Amerika en Canada vanavond weer veel vallen worden geplaatst, want het gebeurt daar nog steeds. Bevervachten en castoreum (bevergeil) brengen namelijk nog steeds geld in het laatje. Het programma Keuringsdienst van Waarde besteedde er een paar jaar geleden aandacht aan. Zie link onderaan dit bericht.

http://www.npo.nl/keuringsdienst-van-waarde/21-03-2013/KRO_1602057

Oneerlijke strijd

Al zeker drie jaar woont er een eenzame bever in één van de beken bij mij in de buurt, middenin het agrarisch landschap. Naast de beek lopen soms koeien, maar op de meeste plekken is er een strook natuur langs de beek. Op veel plekken langs de beek zie je ingestorte holen. 
 


Steeds als het plafond boven zijn onderkomen inzakt, graaft hij een nieuw hol. De bever heeft maatregelen genomen om het waterpeil in de beek op te krikken. Niet 1x, niet 2 x, nee talloze keren heeft de bever er een dam gebouwd en telkens weer komt het Waterschap met een grote machine om de dam te verwijderen of te verlagen. Meestal is er (ik denk gemakshalve) sprake van totale verwijdering en zakt het waterpeil drastisch. 
 
Het is een ongelijke strijd van een bever met slechts zijn poten en tanden tegen die grote machines. Toch geeft hij het niet op. Steeds weer begint hij van voren af aan, soms op dezelfde plek, soms op een nieuwe plek. 
 
 
Tien dagen geleden hing ik mijn wildcamera op. Het water stond toen op een treurigstemmend laag peil. Nog geen 10 cm water over om in te zwemmen. Vandaag was ik er weer en de bever had het klaargespeeld om het water 40 cm op te stuwen. Op mijn wildcamera kwam hij een paar keer voorbij met een tak. Opnames van een etende bever waren er niet bij. Nauwelijks tijd gehad misschien om te eten; er moest gebouwd worden. 
 
 


Langs de beek wemelt het van de beversporen. Sommige bomen liggen al jaren plat, maar er is ook veel vers knaagwerk. Het zou mooi zijn als deze hardwerkende eenling een partner kreeg. Het zou nog mooier zijn als niet steeds zijn dam werd vernield. Maar ik heb er een hard hoofd in. Het Waterschap zegt dat ze zich aan de regels houden, maar ik waag dat te betwijfelen. 
 
 
Vandaag ontdekte ik elders in dezelfde beek nog een dam, verse knaagsporen en een kleine burcht. Er is een eenling bij gekomen. Waarschijnlijk eentje van hetzelfde geslacht, anders waren ze wel gaan samenwonen. Benieuwd of deze nieuweling het leven net zo moeilijk wordt gemaakt als zijn buurman.





 
Ik snap dat er rekening moet worden gehouden met de boeren, dat ze met hun tractoren het land moeten kunnen berijden, dat hun koeien geen poten moeten breken doordat ze in een beverhol zakken. Maar daar is hier helemaal geen sprake van; er is een ruime strook natuurgebied naast de beek. Laat die bever toch met rust!

Ontrouw aan de bever

Ik moet eerlijk bekennen dat ik de bevers een beetje ontrouw ben geweest en een paar uitstapjes heb gemaakt naar andere zoogdieren. Twee hele bijzondere zoogdieren zelfs, die beide op de Rode Lijst staan. De otter en de hazelmuis.
 
Tijdens al mijn kanotochten op het water en wandelingen langs de oevers kijk ik natuurlijk al jaren uit naar otterspraints. Ik vind ze niet, tenminste niet in Limburg. Nog niet.....!  


Wel heb ik in de Wieden deze zomer een face-to-face-ontmoeting met een otter gehad. Echt heel bijzonder. Langs de Regge heb ik vorige week otterspraints gevonden onder enkele bruggen. 



Maar het meest bijzondere vond ik wel de waarneming van een hazelmuis, afgelopen zaterdag. Ik was de enige deelnemer aan een hazelmuisexcursie met Anke Brouns en kon dus mooi met mijn neus vooraan staan bij het zoeken naar hazelmuisnesten. Uit één van de nesten sloop een hazelmuis weg en zat ons diep vanuit de braamstruik aan te kijken. Geweldig! 


Ondertussen ben ik de bevers natuurlijk niet echt vergeten. Mijn twee wildcamera's hangen in de bomen. Hopelijk doen ze hun werk en worden ze niet (weer) gestolen.

Prachtige Beverposter van ARK

ARK Natuurontwikkeling heeft een prachtige voorbeeldposter laten maken over de sleutelrol die de BEVER in de natuur vervult. 

Jeroen Helmer heeft deze schitterende en duidelijke illustratie gemaakt. 

Ook via de website van ARK is de poster te downloaden.

Bevers slepen met takken

https://www.youtube.com/watch?v=G-PPxbWSFQg


Sinds enkele maanden heb ik twee wildcamera's in gebruik, maar nu nog maar één. Er is er één gestolen, helaas. Ik moet dus nog beter opletten waar ik ze ophang. Gelukkig heeft mijn andere wildcamera heel goed zijn best gedaan. Wel 75 opnamen van heen en weer lopende bevers, al dan niet met takken. Zie de link hierboven voor één van de films.

Een beverschedel met secondenlijm

In het voorjaar vond ik, zomaar op de stenen van een wandelpad, een deel van een beverschedel. Niet echt een plek waar een bever zijn laatste adem uitblaast. Ik denk dat een hond er aan had gevreten en het daar naar toe had gesleept. Het was de schedel en bovenkaak van een jonge bever. Sommige botdelen waren beschadigd, er zaten nog restjes vlees aan en het stonk behoorlijk, maar ik vond de vondst wel zo mooi dat ik mijn neus dichtkneep en het bot in een zakdoekje friemelde.

 




Ik vond de schedel op een plek waar door een projectontwikkelaar enkele maanden daarvoor een beverburcht totaal was weggevaagd, (Daarover later hopelijk meer. Ik heb aangifte gedaan en wacht op het vervolg). Mogelijk is de jonge bever aan zijn eind gekomen door de gevolgen van stress en het ontbreken van een goede schuilplaats.



Thuis kookte ik de schedel om het vlees los te weken, en nog eens wat langer, en nog eens een keer met een beetje zout en chloor erbij. Ik heb maar gewoon iets geprobeerd. Daarna peuterde ik met een satéstokje de laatste restjes gekookt vlees uit de hersenpan. Helemaal wit, zoals je geprepareerde schedels soms ziet, is het niet geworden, maar dat hoeft van mij ook niet. De natuurlijke kleur met de goed zichtbare schedelnaden is ook heel fraai.

Gevolg van al dat koken en uitdrogen was wel dat de tanden er bijna uitvielen, maar met wat secondenlijm zit nu alles nog op z'n plaats. Ik heb er weer een mooi attribuut bij voor mijn beverlezingen. Gisteravond hield ik een lezing in Wijlre voor een leuk, geïnteresseerd publiek. Daar lag ook de schedel uitgestald tussen de beverkeutels, beverboeken, folders, bevertanden, dvd's, knaaghoutjes en noem maar op, bovenop de jas van beverbont.


Misschien heeft ook uw organisatie belangstelling voor een beverlezing. Neem dan contact op via willydekoning@home.nl. Behalve een uitgebreide lezing met veel unieke foto's en feiten vertoon ik ook mijn film en beantwoord doorgaans vele vragen.