Nog geen jongen bij Teggerse Plas

Na een paar dagen verblijf in het noorden van het land ga ik op de terugreis natuurlijk 'beveren' in het Maasplassengebied. Even na achten 's avonds zit ik op m'n stek bij de Plas Stevol bij Ohé en Laak. Maar de zon schijnt zo fel in mijn ogen dat ik vrijwel niets zie. Dan maar naar een andere geliefde plek, de Teggerse Plas.

Ik ben er nog maar net als ik een bever zie zwemmen, die voor mijn gevoel uit een van de bijburchten komt. Hij gaat eten en even later komt er vanuit dezelfde bijburcht een tweede bever. Ik sluip er langzaam naar toe en zie ze af en toe als ik er dichtbij ben. Ze zitten helemaal verscholen onder de takken, dus fotograferen lukt niet. Ruim een half uur verplaats ik me heel voorzichtig van bosje naar bosje om ze beter te kunnen zien.

Bij de hoofdburcht blijf ik een poos staan om waar te nemen of ik al jongen hoor piepen. Nog geen geluid te ontdekken, het is hier helemaal stil.

Later op de avond wandel ik naar de overkant van de inham, want daar zie ik ook beweging. Onder een van de struiken ontstaan grote kringen in het water en ik hoor geknaag. Dan zwemt daar een bever weg met een flinke tak, slechts enkele meters voor me langs en ik kan er in de schemering nog een paar foto's van maken. Tien meter van me vandaan gaat de bever zitten knagen en ik sluip er heel voorzichtig voetje voor voetje naar toe. Tot op een meter of drie, vier. Ongelooflijk! Het dier merkt me niet op en ik blijf doodstil staan tot de tak is verorberd en de bever rustig wegzwemt. Dan is het ondertussen ook te donker om nog langer te blijven.

Thuis zie ik op de foto's de lichte snorharen van deze bever. In het veld neem je dat niet zo snel allemaal waar, daar is achter de computer meer tijd voor. 

Deze bever met de lichte snorharen is het vrouwtje. Vorig jaar zag ik dat omdat ze toen opgezwollen tepels had van het voeden. Ik weet nu vrijwel zeker dat er nog geen jongen zijn, anders was ze met de tak naar de burcht gezwommen om hem binnen op te eten.