BEVERKEUTELS (2)

Beverkeutels vind je bijna nooit, schreef ik in mijn vorige bericht. Een uitzondering daarop is de winterperiode. Als het erg koud is verblijven bevers wat minder lang in het water en meer op de oever, om niet al te veel warmte te verliezen. Ze moeten toch af en toe buiten de burcht wat eten zoeken en hun behoefte doen, daarna kruipen ze snel weer dicht tegen elkaar aan in hun onderkomen.
 
Tot mijn spijt is er deze winter geen enkele sprake van ijs en sneeuw. Ik mis het om op zoek te gaan naar winterse beversporen en bovendien ben ik een schaatsliefhebber.  Twee redenen dus om jaloers te zijn op mijn in Noorwegen wonende zus.

De winter van 2013-2014 kent in midden en noord Noorwegen weinig neerslag, maar wel vorst. In de weekenden trekken mijn zus en zwager op de schaats over rivieren en bergmeren en sturen me dan foto's om van te watertanden.

Dit weekend vonden ze in de buurt van een beverburcht keutels op het ijs. Ze twijfelden over de herkomst, maar ik denk wel dat het beverkeutels zijn. De bever heeft ze daar neergelegd toen het zwarte ijs nog water was. Het witte ijs lag er al eerder. Op die rand zat hij te eten en poepte ondertussen. 

 















De vorm is wel wat anders dan de beverkeutels die ik vond (langgerekter, net als bij een vos), maar de inhoud lijkt wel hetzelfde. De draden die er aan hangen lijken een beetje op haren, maar het zijn langharige mosdraden die uit de bomen zijn gewaaid. Ze bleven in de keutels hangen en vroren eraan vast. Er zit ook zo'n mosdraad vast in het ijs.


Als het ijs weg dooit zullen ook deze keutels in de diepte verdwijnen.