Beversporen langs de Donau

 
Het was niet bepaald "An der schönen blauen Donau" toen we daar zaterdagmiddag waren. Grijs en troosteloos was het. Maar het doel: beversporen zoeken en vinden werd wel bewaarheid. Op onze terugreis met de auto vanuit Oostenrijk, waar we een week lang schaatsten op de Weissensee, maakten mijn echtgenoot en ik een tussenstop. 


Dat wilde ik graag bij de Donau; je weet maar nooit, dacht ik. Wie weet vind ik er iets van beveractiviteit.

 




Eerst zag ik een boom waar aan geknaagd was. Hoera.....! Maar bij inspectie van dichtbij twijfelde ik. Rare sporen vond ik het, meer verticaal dan horizontaal en geen vraat diep in de boom, geen snippers eronder. 


Zou het door een hond zijn gedaan? Sommige bezitters van honden (vooral vechthonden) laten hun viervoeters trainen op bomen, om kaken en tanden sterk te maken. Was dat ook hier gebeurd? 


Toen ik verder zocht zag ik aan een struik een schuin afgeknaagde tak boven het snelstromende water hangen. Dat was zeker van een bever. Later kon ik met gevaar voor eigen leven nog een knaaghoutje van de steile oever pakken. Die trofee nam ik mee natuurlijk. 



Conclusie: ook langs de Donau zitten bevers. En wie weet, was het vraatwerk aan de boom toch ook van een bever, een beetje een onhandige bever.

Bever bij Hasselt (Overijssel)

https://overijsselstaatsbosbeheer.wordpress.com/2016/01/21/knotploeg-hasselt-krijgt-concurrentie-de-bever-is-back/
Ik ben geboren en getogen in Overijssel en de bever nadert nu ook mijn geboortegrond. Mooi nieuws!

zie link hierboven voor het blog van de boswachter.
 
In de IJssel zat hij al enige jaren, maar nu heeft hij de kleinere rivier het Zwarte Water bereikt. Mogelijk stoomt hij verder door naar de Regge.

Artikel in krant over mijn passie

Vandaag staat in het huis-aan-huisblad van de regio Sittard een artikel over mijn beverpassie

Willy de Koning volgt leven dammenbouwers op de voet -

‘Bevers: uitstekende wateringenieurs’

SITTARD

‘Willy de Koning, beverdeskundige’ staat op het visitekaartje van de Sittardse. Daar is geen letter te veel mee gezegd. Ze weet zóveel over de bekende, maar ook beruchte, dammenbouwers dat ze zonder overdrijving gezaghebbend genoemd mag worden als het gaat over het beverleven. De Koning verzorgt onder andere lezingen en excursies, maakt films, schreef een boek en wordt geraadpleegd door natuurinstanties, zoals Natuurmonumenten. Ook werkte ze mee aan folders en uitgaven van diverse natuurorganisaties. Haar kennis wil ze graag delen, want ze vindt bevers zeer bijzondere en interessante dieren.

Willy (64) woont samen met wederhelft Jan inmiddels tien jaar in Sittard. De interesse voor bevers kreeg ze eigenlijk toevallig. Het echtpaar heeft een kotter en enkele kano’s. Daarmee wordt geregeld op de Limburgse Maasplassen gevaren en zo kwamen ze op het spoor van de bevers.‘ Toen wij daar die sporen aantroffen, had ik meteen al het sterke gevoel dat ik er meer over wilde weten.’

- Veel tijd en geduld -

Dat betekende ontelbaar vele uren doorbrengen op de plassen en aan de waterkant. Dat kostte niet alleen heel veel tijd, maar vooral ook enorm veel geduld. Omdat bevers in de late avond, ’s nachts en ’s morgens vroeg actief zijn, was de Sittardse ook dán van de partij. Soms laat ze een nachtcamera het ‘volgwerk’ doen.

Ze weet best dat waterschappen en landbouwers haar genegenheid voor bevers niet delen. Ze bouwen immers met takken en modder in smalle, ondiepe beken dammen om dieper water te krijgen. Dat betekent niet alleen wateroverlast, maar ook een drassige omgeving. Omdat het fervente knaagdieren zijn, beschadigen ze bomen. Dat is vooral vervelend als het monumentale, dus beschermde, bomen zijn. Dat alles kost de waterschappen scheppen geld en ze doen er dan ook alles aan om zoveel mogelijk schade te voorkomen. Maar de bever is een volhouder, die geeft niet vlug op.

Zo weet De Koning dat een waterschap in de buurt van Venray een jaar lang dag-in, dag-uit de dam opruimde. De andere dag was die echter weer helemaal hersteld. Een kat- en muispelletje, dat maar liefst 365 dagen duurde! Toen pas gaf de bever zich gewonnen en had hij er kennelijk genoeg van!

Willy de Koning is nog lang niet uitgekeken op ‘haar’ bevers. Ze wil er graag nog veel meer over weten en wellicht weer een film maken over de onderlinge communicatie van de wat zij noemt ‘bijzonder interessante wateringenieurs’. Dus: ‘Wordt vervolgd’.

- Vlees eten -

Ze vreest echter wel dat, als de overlast te groot wordt, maatregelen nodig zijn om er paal en perk aan te stellen. Het zal dan niet de eerste keer zijn dat de populatie flink wordt uitgedund. In 1754 (!) en daarop volgende jaren bijvoorbeeld gebeurde dat ook al. Katholieken moesten zich in die tijd op vrijdag onthouden van vlees eten. Echter,  omdat bevers vanwege hun platte staart met schubben op een vis lijken en ook nog waterdieren zijn, gaf paus Benedictus XIV de katholieken toestemming om op vrijdag bevervlees te eten. Dat, en de kostbare pels, heeft volgens Willy veel bevers het leven gekost.

Harie Bronneberg

Bevers zorgen voor dood hout in het water

Interessante informatie van ARK Natuurontwikkeling over de functie van dood hout in het water.
Rijkswaterstaat legt met opzet bomen in rivierbeddingen op plaatsen waar dat geen gevaar oplevert voor de scheepvaart en de afvoer van water. Maar ik denk dat de belangrijkste leverancier van door hout in rivieren, plassen en beken de natuur zelf is. In de vorm van de BEVER dus!

link naar ARK

Veel sporen en informatie bij beverwandeling

Vanmiddag hield ik voor een groep enthousiaste
belangstellenden een beverexcursie. Het was aangenaam weer en ik heb veel sporen laten zien en informatie over bevers gedeeld. Kortom: een geslaagd initiatief.

We wandelden rondom twee plassen, de Dilkensplas en de Teggerse Plas bij Ohé en Laak. Daar hoef je geen moeite te doen om omgeknaagde bomen te vinden. Ze zijn er volop. We zagen veel knaaghoutjes, eetplekken, wissels richting Maas en fantastische burchten. De burcht bij de Dilkensplas is hoogwaterbestendig. Gelukkig kon ik ook een vers geurmerk laten zien en de karakteristieke geur van het castoreum laten ruiken. Ik vond een knaaghoutje met de tandafdrukkken van een jonge bever, zodat ook het verschil met de tandbreedte van een volwassen bever duidelijk werd. 

Ondertussen verschafte ik de nodige informatie over het beverleven en beantwoordde ik vele vragen. Na 2,5 uur waren we terug bij het beginpunt. Het was een leuke groep natuurliefhebbers en ik vond het fantastisch om te doen. Voor herhaling vatbaar dus.

Heb je ook belangstelling voor zo'n wandeling? Maak het kenbaar door me te mailen op willydekoning@home.nl. Ik ga vast nog wel eens zo'n wandeling organiseren.

Beverwandeling

BEVERWANDELING

Wie gaat er mee met mij met de 'Wandeling beversporen' op zaterdag 9 januari 14.00 uur? Een wandeling met burchten, heel veel verse knaagsporen aan bomen, wissels en eetplekken van de bever.

Heb je de film 'Holland, Natuur in de Delta' gezien? Daarin zitten ook enkele filmbeelden die ik maakte. Herinner je je een leuk jong bevertje uit de film? Ik laat je de plek zien waar ik die opname maakte. 

De wandeling duurt ongeveer 2 uur en er is ruimte voor al je vragen. Ik heb veel te vertellen over bevers. Doe laarzen of waterdichte wandelschoenen aan, het kan modderig zijn.

De exacte locatie ( ergens in de buurt van Stevensweert) maak ik bekend bij de mensen die zich aanmelden voor deze wandeling. Wie het eerst komt, die het eerst maalt. Vol is vol en ik denk dat 20 personen het maximum is. Je kunt je aanmelden door een mail te sturen naar willydekoning@home.nl.

Deelnamekosten per persoon: vrijwillige bijdrage. Mijn dvd 'Het leven van de Bever/Belevenissen met Bevers' en mijn boek 'Avonden aan de Waterkant' zijn na afloop te koop.

Met vriendelijke groet, Willy de Koning

Niet alle vraat is van bevers

Niet alle vraat is van bevers

De blaadjes zijn nu wel van de bomen. Het is kaal in de natuur en dat betekent dat knaag- en vraatsporen van de bevers heel goed te zien zijn. Een goede reden om beversporen te gaan zoeken. 

Niet alle vraatsporen worden echter door bevers gemaakt. Er zijn een paar leuke instinkers, waar ik vroeger zelf ook intrapte.

In veel natuurgebieden lopen Konikpaarden rond. Zij zorgen voor de eerste instinker, want ze houden ook van boomschors. Als de sporen erg hoog zitten, dan is het al snel duidelijk, daar kan een bever niet bij. (Zie foto) 

Bij op de grond liggende takken wordt het lastiger, dan moet de breedte van de tandsporen uitsluitsel geven.

Ook konijnen knagen soms aan bomen, vooral in strenge winters. Ze beperken zich tot de bovenlaag en kunnen niet in het hout knagen.

In gebieden waar schapen worden gehouden kun je ook vraat zien aan bomen.

De Facebookpagina Diersporen meldt nog gekkere dingen. Tandafdrukken van honden. Er blijken hondeneigenaren te zijn die hun viervoeters, het gaat meestal om vechthonden, laten trainen op bomen. Zo moeten de kaken en tanden versterkt worden. De bomen worden soms helemaal toegetakeld.

Een paar maanden geleden werd ik zelf gefopt. Ik kwam geregeld kijken bij een plek langs een beek waar de bever mais kwam stelen. In het maisveld ontstonden kale plekken, in het water dreven stengels en op de oever waren duidelijke eetplekken waar te nemen. Ik zag aan de maiskolven dat er aan geknabbeld werd en verbaasde me dat de cameraval die ik had opgehangen 's nachts geen bever had gefilmd. Telkens weer werden andere dieren gefilmd; ratten, steenmarters, vossen en eenden. De maisstengels en de kolven waren verplaatst zag ik als ik de cameraval weer ophaalde, maar de bever stond er niet op. Toen verplaatste ik de cameraval naar een andere boom en vanuit deze andere positie werd de bever wel gefilmd. 

Maar er stond meer op. Ik zag dat ook de bruine ratten zich tegoed deden aan de maiskolven. Ze waren er druk mee, versleepten ze, rolden ze om en kloven ze af.

Mijn verbazing werd nog groter toen ik er ook een forse beverrat (foto) op zag staan. Tja, daar had ik geen rekening mee gehouden, maar die laat ook sporen na. Beverratten knagen soms kleine dunne takken af, ze schillen net als bevers de schors eraf. De tandafdrukken zijn iets smaller, maar ja, ook de tandafdrukken van jonge bevers zijn smaller. Dat maakt het lastig. 

Mijn camerval maakte er ook een unieke opname van de bever en de beverrat samen. Terwijl de beverrat op de oever zat te eten kwam de bever aangezwommen. Die wilde ook de oever opgaan, maar toen hij de beverrat zag ging hij er meteen weer vandoor. 

(Zie onderstaande link voor het filmpje)

 https://www.youtube.com/watch?v=yw5CW-BrJFA