Beverburchten rijzen als paddenstoelen uit de grond

Vorige week waren we met onze boot op vakantie in Limburg, Gelderland en Noord-Brabant. Varend op de Maas zag ik diverse nieuwe beverburchten, zomaar op de oever van de rivier gebouwd. De laatste twee jaren zie ik dat steeds vaker. 

Een burcht op de rivieroever kan worden weggespoeld bij hoogwater, geen ideale plek dus. Maar als alle plassen naast de rivier zijn voorzien van beverfamilies moet er noodgedwongen naar een andere plek worden gezocht. 
Zeker 4 van die nieuwe rivieroever-burchten zag ik. 


In De Gouden Ham bij het Gelderse Maasbommel ontwaarde ik met de verrekijker verse beversporen tegenover onze aanlegplek. Nadat we op 4 mei in het dorp de dodenherdenking hadden bijgewoond stapte ik nog snel even in de kano. Het was meteen raak, twee bevers. 


 


In een plas naast het kanaal Wessem/Nederweert huizen bevers. Daar had ik ze nog nooit gezien. Met de fiets ging ik er naar toe. Heel in de verte zag ik er drie. Deze bevers waren zo schuw dat ze zelfs onder water naar hun foerageerplek zwommen. Er viel dus weinig te zien. Maar op de terugweg over het fietspad langs het kanaal zag ik kringen in het water bij de oever, achter de begroeiing. Ja hoor, een bever, een nieuwsgierige bever.

Al bijna weer thuis legden we aan bij sluis Panheel, want ik wilde de bevers in de St. Antoniusplas wel eens zien. De beverburcht en een flinke hoeveelheid omgeknaagde bomen had ik daar vorig jaar al ontdekt. Dus alles wees erop dat daar een hele familie zou wonen. Ik zag er drie, helaas nogal schuw. De volgende ochtend om zes uur waren ze nog even schuw. Omdat ik niet verwachtte nog veel te zien te krijgen kanode ik terug naar de boot om nog even naast manlief in bed te kruipen. Maar dat liep anders. In het kanaal zag ik een andere bever zwemmen. Die hield me ruim een uur bezig. Knabbelde eens hier, proefde eens daar, poetste zich en leek totaal niet bang voor die gekke kano met dat gekke mens erin. Uiteindelijk verdween hij in een hol in de kanaaloever op een deel waar de beschoeiing niet best is. Dat was een hele mooie waarneming. Zeker 20 a 25 verschillende bevers zag ik in deze meivakantie. Sommige locaties heb ik niet eens genoemd, dan wordt de opsomming te lang.

 
Gisteravond was ik al weer op de Maas te vinden, nu vanuit onze jachthaven. De bevers bij de Bunkerhaven van Maasbracht kwamen laat naar buiten, maar wel heel dichtbij. Drie stuks zag ik er. Jammer genoeg ging het filmen niet al te best, last van zuiging van de schepen en golven van de speedboten. Zodra het mooi weer is zijn die laatsten er ook altijd, helaas.
In de vroege ochtend deed ik op drie beverlocaties vergeefse moeite om mijn favoriete knaagdier te zien. Vroeg gaan slapen misschien?
Op de terugweg naar huis wandelde ik daarom even door natuurgebied De Doort bij Echt en daar maakten de boomkikkertjes, wielewalen, koekoeken en hazen het weer helemaal goed.