Limburgse bevers, beroemd tot in Amerika

Sinds 2010 heb ik mailcontact met de oprichtster van Martinez Beavers in Amerika, Heidi Perryman. Het was al een hele tijd geleden dat we voor het laatst mailden, maar vandaag stuurde ik de link van de vrolijke beverfilm op muziek van Happy (Pharrell Williams). Ik dacht: dat vinden de Amerikanen ook wel leuk. 
Ze reageerde meteen, onder andere met de opmerking dat de Amerikaanse bevers en de Europese toch echt verschillend zijn. 
Dat klopt. Onze bevers zijn groter, zwaarder, hebben vierkantere koppen, donkerder kleuren, grotere oren en grotere neuzen. 

Kijk maar eens op hun site. Daar staan heel veel interessante dingen op te lezen en te bekijken. Voor het bericht over mijn bijdragen even naar beneden scrollen.

http://www.martinezbeavers.org/wordpress/



Now for the cream. Fun news this morning from our beaver friend Willy de Koning in the Netherlands. Turn your sound up and get ready for a treat! I especially love the “reach”, which was amongst the funnest days I ever spent watching our beavers in Martinez.
Thanks Willy for an enjoyable reminder that beavers should make us all happy! She recently published a book on her adventures called ‘Avonden aan de waterkant;’ (Evenings at the waterside).

Link voor vrolijke beverfilm

 
Iedereen wordt blij van het liedje "Happy" van Pharrell Williams. Zelfs de bevers. Jij ook? Klik op de link hieronder. 


link voor beverfilm 

Biesboschbever eet voor webcam eigen jong op

Het duurde even voordat het nieuws werd, maar dat was het natuurlijk al meteen.

Op maandagmiddag 19 mei vrat de vrouwtjesbever uit het Beverbos bij Dordrecht voor de webcam haar eigen jong op. Van de mensen die dat live op hun computerscherm zagen gebeuren bij volgdebever.nl waren er drie die er meteen over twitterden. Ik re-tweette deze berichten. En toen bleef het stil..........

Tot gisteren! Staatsbosbeheer (SBB), eigenaar van het Beverbos reageerde pas op vrijdag 23 mei via Twitter. Waarschijnlijk heeft men enkele dagen uitgetrokken om het PR-beleid rondom dit negatief ogende voorval te bediscussiëren. Gewoon eerlijk toegeven dat dit gebeurt, lijkt mij. 
VARA-Vroege Vogels pakte het op en daarna diverse kranten. Gisteravond waren de kannibalismebeelden te zien bij RTL Late Night.

  

Ook vorig jaar werd er een (levend) jong opgegeten. Dat kwam niet in het nieuws, maar ik hoorde het tijdens de viering van 25 jaar bevers in de Biesbosch. Of het nu om slechts 1 jong gaat is niet bekend en ook niet of het nog leefde tijdens de verorbering. Begeleidende woorden in de berichtgeving van SBB waren: ‘Dit gedrag kennen we ook van konijnen en van ooievaars’. Moest dit commentaar het drama iets verzachten voor de snel op zijn ziel getrapte dierenliefhebber? De vraag van het ‘waarom’ blijft natuurlijk wel hangen.

Ik denk dat het ‘waarom’ te maken heeft met het feit dat de vijf Beverbos-bevers in een afgesloten gebied leven. Uit de biologieliteratuur weten we dat bij een hoge populatiedichtheid en weinig voedselaanbod de groei vanzelf wordt geremd. Maar wat is VANZELF? 

Het is bekend dat bij hogere dichtheden het aantal families dat jongen voortbrengt vermindert. (Rapport Heidecke 1998).

Worden er geen jongen geboren? Worden er vanzelf minder jongen geboren? Wordt er niet gepaard? Nou, reken maar van yes. Ik denk dat er in de wintermaanden gewoon wordt gecopuleerd. De hormonen spelen immers op? Net als bij de konijnen!

Als dan in het voorjaar de jongen ter wereld komen en de bevers te weinig kansen zien, wordt overgegaan tot kannibalisme. Er is dan sprake van een instinctieve moord om de eigen soort zo goed mogelijk in stand te houden. En dat gebeurt niet alleen voor de webcam, maar ook in de vrije natuur als de omstandigheden daar aanleiding toe geven. De omheining om het gebied lijkt mij in het 'geval Beverbos' de waarschijnlijke oorzaak.

Is dat nieuws? Nou nee, eigenlijk niet. Maar het toont wel iets aan over bevergedrag. Het zijn echt niet altijd ‘lieverdjes’.

Helaas voor SBB heeft heel Nederland het nu kunnen aanschouwen. Hebben ze net de discussie over de uitgehongerde edelherten in de Oostvaarders Plassen achter de rug en liften ze nog lekker voort op het succes van de film “De Nieuwe Wildernis”, gebeurt dit. 

Al weer zo'n succesvolle beveravond

 
In het begin van het seizoen zat het een beetje tegen, maar nu wordt dat ruimschoots ingehaald. 
Al een paar avonden achter elkaar kon ik de bevers prachtig observeren. 




Ditmaal eens niet vanuit de kano, maar vanaf de oever. 
Bij de Teggerse Plas bij Ohé en Laak lieten ze zich weer prachtig zien, terwijl ze ongestoord aan het foerageren waren. 
 






De zwakke wind stond gunstig voor mij, ze roken me niet. Geniet van de foto's.

Nog geen jongen bij Teggerse Plas

Na een paar dagen verblijf in het noorden van het land ga ik op de terugreis natuurlijk 'beveren' in het Maasplassengebied. Even na achten 's avonds zit ik op m'n stek bij de Plas Stevol bij Ohé en Laak. Maar de zon schijnt zo fel in mijn ogen dat ik vrijwel niets zie. Dan maar naar een andere geliefde plek, de Teggerse Plas.

Ik ben er nog maar net als ik een bever zie zwemmen, die voor mijn gevoel uit een van de bijburchten komt. Hij gaat eten en even later komt er vanuit dezelfde bijburcht een tweede bever. Ik sluip er langzaam naar toe en zie ze af en toe als ik er dichtbij ben. Ze zitten helemaal verscholen onder de takken, dus fotograferen lukt niet. Ruim een half uur verplaats ik me heel voorzichtig van bosje naar bosje om ze beter te kunnen zien.

Bij de hoofdburcht blijf ik een poos staan om waar te nemen of ik al jongen hoor piepen. Nog geen geluid te ontdekken, het is hier helemaal stil.

Later op de avond wandel ik naar de overkant van de inham, want daar zie ik ook beweging. Onder een van de struiken ontstaan grote kringen in het water en ik hoor geknaag. Dan zwemt daar een bever weg met een flinke tak, slechts enkele meters voor me langs en ik kan er in de schemering nog een paar foto's van maken. Tien meter van me vandaan gaat de bever zitten knagen en ik sluip er heel voorzichtig voetje voor voetje naar toe. Tot op een meter of drie, vier. Ongelooflijk! Het dier merkt me niet op en ik blijf doodstil staan tot de tak is verorberd en de bever rustig wegzwemt. Dan is het ondertussen ook te donker om nog langer te blijven.

Thuis zie ik op de foto's de lichte snorharen van deze bever. In het veld neem je dat niet zo snel allemaal waar, daar is achter de computer meer tijd voor. 

Deze bever met de lichte snorharen is het vrouwtje. Vorig jaar zag ik dat omdat ze toen opgezwollen tepels had van het voeden. Ik weet nu vrijwel zeker dat er nog geen jongen zijn, anders was ze met de tak naar de burcht gezwommen om hem binnen op te eten.

Slecht weer bemoeilijkt bevers spotten

We hebben tien vakantiedagen op het water achter de rug en het zal geen nieuws zijn als ik vertel dat die zich kenmerkten door regen, kou en veel wind.

De eerste dagen zijn aangenaam, daarna slaat de herfst toe. Dat betekent veel binnen zitten, lezen, enzovoort. In de boot is het natuurlijk gezellig, maar het betekent ook dat het 'beveren' met dit weer moeilijker gaat. 
 
Toch ga ik er bijna dagelijks op uit met de kano. Bij Roermond, bij Asselt, bij Venlo, bij Kessel, bij Thorn. Schommelend op de golven, paraplu mee en veel kleding aan. Soms eerst een lang stuk worstelend tegen de hoge golven om op de goede plek te komen. Ik kan wel vertellen, dat is afzien. Er valt weinig te filmen en fotograferen doordat de kano steeds beweegt op het water en ik een hand nodig heb om de paraplu vast te houden en dus maar een hand over heb voor de camera. Als ik de paraplu goed boven de kano houd loopt het regenwater langs de randen van de kano weg en blijf ik droog. Bij de voeten/benen kan ik hem dichtritsen. Een keer gaat het helemaal mis tijdens een hevige stortbui en zit ik daarna met mijn achterwerk in het water. 
Bij de Asseltse Plassen zie ik een lichtgekleurde beverrat (foto). Kennelijk heeft deze zijn intrek genomen in de grote beverburcht op het schiereiland, want deze beverrat zie ik bij dezelfde ingang onder water verdwijnen als de bevers.

Langzaamaan verkleum ik als ik 's morgens vroeg tussen zes en acht uur op het water ben. Vaak zonder enig resultaat. Dus baal ik, ik had beter in bed kunnen blijven liggen. Bij terugkomst kruip ik dan weer bij manlief in bed om op te warmen. 





Toch, op de laatste morgen maak ik als toetje nog een prachtige opname bij de Koningssteen bij Thorn waar we helemaal alleen aan de steiger liggen. De avond ervoor heb ik na lang wachten even een glimp van een bever kunnen opvangen, daarna nog een met een tak toen het al vrij donker was. Nu doe ik een laatste poging. Het blijft ondanks de dreigende lucht zelfs droog. In anderhalf uur tijd zie ik alleen twee koekoeken, een ijsvogel en een grote bonte specht. 
Ook mooi.

 


Ik ga terug naar de boot, hijs de kano er bovenop en ruim mijn spullen op. Ik werp nog een laatste blik op het water en zie halverwege de lange steiger een rimpeling die mijn aandacht vraagt. Daar zit onder het struikgewas een bever te eten. Met de camera in de hand sluip ik over de steiger en krijg hem in het vizier. Hij ziet me niet en ik kan hem prachtig filmen als hij voedsel zoekt. Hij ruikt aan takjes om te inspecteren of ze lekker genoeg zijn om te eten. 
De camera snort, eindelijk!

Bevers in de Bunkerhaven

http://waarneming.nl/waarneming/view/83917630



 

Anderhalf uur gekanood, maar dan heb je ook wat. 
Vier (of vijf) bevers eergisteravond in de buurt van Maasbracht. 












De etende bever kon ik tot op drie meter naderen en mooi bekijken. De bever had niets door en zat er nog steeds toen ik zachtjes weer weg kanode. Daarna zag ik er nog zeker drie, maar mogelijk in totaal vijf.