Vrouwtjesbever voor de lens

Gisteravond had ik een vrouwtjesbever voor de lens, maar dat wist ik pas bij thuiskomst. Toen ik de opgenomen filmbeelden beter bekeek zag ik haar tepels, een zogend vrouwtje dus. Normaal gesproken is bij bevers niet te zien of het om een mannetje of een vrouwtje gaat, maar in de zoogperiode wel.
 
Ik dreef in de kano in de Bunkerhaven bij Maasbracht en wachtte al geduldig zo'n drie kwartier. Toen kwam er zo'n 20 meter voor de burcht een beverkop boven water die zich meteen naar de overkant verplaatste. Daar begon de bever aan de overhangende struiken begon te knabbelen. 

Het is altijd moeilijk in te schatten hoe groot een bever is als je alleen de kop ziet en er geen andere bevers in de buurt zijn. Ik dacht aanvankelijk dat het een subadult was. Pas toen hij (naar later bleek: zij) op de kant kroop zag ik dat het een volwassen bever was. Een mooi bruin exemplaar. 

Op de foto begint ze net met het maken van een geurmerk en schraapt ze met de voorpoot in het zand. Daarna wrijft ze met haar achterwerk over het hoopje zand en laat er castoreum op achter.