Gisteravond voor het eerst sinds 2 jaar weer bevers gezien bij Kessenich, net over de grens tegenover Stevensweert. Ik kon er met de kano niet meer komen, dacht ik, sinds ze daar vorig jaar gigantisch aan het polderden waren.
Een groot gedeelte van de beverhabitat werd vernield, de burcht weggevaagd en de plas afgesloten voor vaartuigen.
Een jaar eerder, in 2015, had ik er nog heel veel filmopnamen gemaakt. Ik mocht toen filmen voor de bioscoopfilm "Holland, Natuur in de Delta".
Onder andere deze Belgische bevers (rechtopstaand bij de struik) haalden toen het grote witte doek en ik was trots.
Onlangs ontdekte ik dat ik met de kano nog wel op de plas kan komen, door een betonnen tunnel. Bijkomend voordeel is dat ik er nu geen last meer heb van speedboten en de bijbehorende golfslag. Dus op zoek naar de bever.
Gisteravond zag ik al snel verse beversporen en ik vond de nieuwe burchtlocatie. Het zijn zelfs drie burchten bij elkaar; een grote en twee kleinere. Ook zijn er nog diverse andere oeverholen waar de bevers naar binnen gaan.
Helaas is de burchtlocatie minder gunstig dan de vorige, want die was gebouwd op een hoge oever. Maar deze bevers hadden geen betere keus! De nieuwe burchten zijn gevoelig voor hoog water en bovendien is de ingang niet erg diep, want ze liggen bij een ondiepe oever. Zeker met de huidige lage waterstand is dat goed zichtbaar. Ze kunnen nauwelijks ongezien in en uit de burcht zwemmen.
Van de bevers mag het water wel weer een halve meter stijgen, denk ik.
In ieder geval had ik een mooie avond.
Ik was er nog maar net, toen even na half 8 de eerste bever zijn kop boven water stak. Die heeft even zitten eten en zwom toen weg, stak een strookje land over en verdween naar de Maas.
Twee jaar geleden was hier nog een zwarte bever (foto onder), die zag ik niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten