Bever in galop!

Een  bever loopt niet graag over land. Toch moet het soms. Gisteravond zag ik het en het werd me weer eens duidelijk hoe onveilig bevers zich kunnen voelen als ze zich op de oever begeven. Bij en in het water, daar is het veilig. Maar op land lopen? Alleen als het moet.


Het moet dus. Zolang een bever zich beschut weet door begroeiing valt het nog wel mee. Maar als er een kale vlakte moet worden overgestoken wordt het een ander verhaal. De bever op de film (zie link in de eerste regel) wil naar een ander foerageergebied. De plas waarin hij en zijn familie wonen is in de loop van de jaren al aardig kaal geworden. Meer dan de helft van de bomen is omgehaald en ligt kaalgevreten in het water. Vijftig meter ernaast loopt een sloot die juist aardig begroeid is geraakt. Die is nu in beeld gekomen bij de bevers. Sinds een jaar steken ze op een paar plekken over. Dat kan ik zien aan de wissels. Door alle regen is de grond doordrenkt en de wissel slijt nog makkelijker uit dan bij droog weer. Het is gewoon een geul geworden die verraadt dat de bevers hier geregeld oversteken.
  
Door een tijdlang het alternatieve foerageergebied te gebruiken kan de vegetatie rondom de plas zich misschien wat herstellen. Ik weet niet of die 'redenering' er bij de bevers achter ligt. In ieder geval is het gebiedje nu enorm populair. Ze willen er beslist naar toe, ook al sta ik op de loer.

Aan hun gedrag zie ik meestal wel wat ze van plan zijn. Ik zie een bever komen en weet dat hij naar de wissel gaat. Hij ruikt mij en is op zijn hoede. Voorzichtig steekt hij zijn kop uit de bosjes en neemt een paar passen. Vanuit zijn ooghoek ziet hij me, staat stil, loopt weer, nee toch niet. Dan gaat hij in de 'reverse' en loopt achteruit terug het bosje in. Dat heb ik nog nooit gezien! 
Het ritueel herhaalt zich en nu waagt hij zich wat verder op de wissel. Dan neemt hij een resoluut besluit en draait zich om, terug naar de plas.

Zoals gebruikelijk probeert hij het een kwartiertje later weer. Ik sta nu aan de andere kant. Ik weet dat hij links in de gaten houdt omdat ik daar zonet stond. En ja hoor, pas als hij halverwege is ontdekt hij dat ik nu aan de rechterkant sta. Hij zet het op een lopen! Een bever in galop!