Bevers hebben geen zwemles nodig

Elk kwartaal is op de achterkant van het tijdschrift Zoogdier een foto met bijbehorend verhaal te zien en te lezen. Deze keer is het een bijdrage van mij. Natuurlijk over bevers, dat kan niet anders. Het gaat over een belevenis tijdens mijn medewerking aan de bioscoopfilm 'Holland, Natuur in de Delta'.



Bijgaand de tekst die ik aanleverde en die iets verkort werd afgedrukt: 

Verhuizing

Twee jonge bevers piepen in de burcht en hun moeder is er zojuist naar toe gegaan. Ik blijf nog even wachten in mijn kano met de filmcamera paraat, je weet maar nooit. Ik doe mijn stinkende best om in opdracht van EMS-films bevers te filmen voor 'Holland, Natuur in de Delta'.

Ik hoor een vreemd gestommel bij de burcht. Het zijn de konikpaarden die hier grazen. Zo zullen de bevers de slaap niet vatten, denk ik. En wat blijkt? Moeder bever heeft genoeg van het langdurige gerommel bij de burcht en komt met haar jongen naar buiten. Eén jong in haar bek, de ander er vlak naast zwemmend. Dit heb ik nog nooit meegemaakt! Draaien met die camera! Ze zwemt heel doelbewust naar de overkant van de plas, waar het drietal onderduikt. Daar is een oeverhol.

Terwijl ik nog zit bij te komen van dit unieke schouwspel verschijnt haar kop weer boven water en zwemt ze nogmaals voor me langs. Kennelijk zit het mannetje in het oeverhol en was ze niet welkom met haar kroost. Daar gaat ze weer, op weg naar een ander hol, opnieuw één bevertje in haar bek en de ander heel dicht naast haar. Ik zie hoe de jongen op haar vertrouwen en bewonder haar daadkracht.

Dit bijzondere tafereel heeft de bioscoopfilm gehaald. Het commentaar daarbij luidt: "De bevertjes krijgen zwemles." U weet wel beter.

Willy de Koning

Ter informatie: Jonge bevers kunnen (zo nodig) meteen zwemmen en hebben dus geen zwemles van moeder nodig. Na hun geboorte blijven ze zo'n zes weken binnen de burcht. Hun gewicht is eerst nog te gering en hun vacht te wollig om goed te kunnen duiken. Eenmaal buiten in het water zouden ze dan zonder hulp van de moeder de onderwateringang niet meer kunnen bereiken om terug te keren in hun veilige burcht. 

Ze oefenen het zwemmen vooraf al wel bij het voorportaaltje binnen de burcht. Dat is de plek waar de bevers hun vacht uitschudden als ze binnen komen. Met zes weken is het veilig genoeg om de buitenwereld te verkennen. Dat doen ze eerst vlak bij de burcht en het liefst onder de begroeiing. Naarmate ze ouder worden breiden ze ook hun foerageergebied uit.

Via  deze link  kun je een filmpje zien van dit tafereel.