Het lijkt misschien wel dat bevers spotten me altijd gemakkelijk afgaat, maar dat is een misvatting. Soms ben ik ergens tevergeefs en soms, zoals gisteravond, zit ik uren te wachten voordat ik een bever zie.
Op de tweede avond van ons verlate weekend lagen we met de boot bij Thorn. Om 19.15 lag ik al in de kano op mijn post. Tussen de zeilboten in het zeilhaventje. Wel wat ver van de burcht, maar dat moest vanwege de wind. Voor de zekerheid had ik een paruplu bij me. Als er een bui komt rits ik de kano dicht en houd de paraplu boven me. Het water loopt dan langs de randen van de kano weg en ik (en mijn camera's) blijven droog.
Dat was gisteravond wel nodig, want het begin toch nog licht te regenen. Het was ook heel donker. Het wachten duurde lang. Ik kanode tussendoor een paar keer weg om te kijken of er elders al een bever aan het eten was, maar nee, niets te zien en te horen.
Bij de burcht hoorde ik wel wat; jonge bevers en geknaag. "Kom maar naar buiten, bevers", dacht ik, maar dat deden ze niet.
Ik had beloofd om 21.30 weer bij de boot terug te zijn, we moesten nog naar huis. Om 21.15 wachtte ik nog heel even vlak bij de burcht. Ineens was het een prachtige avond. De wind was gaan liggen, het was droog en het schemerde.
En ja hoor, daar hoorde ik het borrelende geluid van een bever die de burcht verliet. Hij stak z'n kop boven water, keek me aan, zwom iets dichterbij om me even op te nemen en verdween onder water. Meters verderop zag ik hem weer. Hij schonk me geen enkele aandacht meer en ging in snel tempo op weg om te fourageren.
Ik volgde hem een klein stukje, maar realiseerde me toen dat ik om half tien terug wilde zijn. Dus keerde ik de kano. Toen zag ik een tweede bever dezelfde kant opgaan. Te donker om nog te filmen en de foto's zijn ook niet al te best. Toch maar een berichtje om te laten weten dat het ook wel eens tegenzit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten