Mijn beverfoto op de cover van "Zoogdier"

Op de achterkant van het lentenummer 2016 van 'Zoogdier' prijkte een grote beverfoto met verhaal van mij is de serie "Het moment van....".
Nu ben ik al weer aan de beurt met een beverfoto op de cover van het herfstnummer. Deze week viel hij bij de leden op de deurmat.

Terwijl wij vorige maand varend door Nederland vakantie vierden zag ik op mijn tablet een mail van de beeldredactie van 'Zoogdier'. Of ik misschien een goede beverfoto had? Er was ook haast bij; de volgende dag moest het binnen zijn.
Genoeg beverfoto's op de computer thuis, maar daar kon ik op dat moment niet bij. Eveneens massa's beverfoto's op mijn tablet, maar niet in hoge resolutie. Eén vond ik er.....en die is het geworden. Ook aan deze foto zit een verhaal vast.

Op het moment dat ik vanuit de kano een bever in het vizier krijg denk ik alleen maar: "Hoe benader ik hem zo voorzichtig mogelijk om hem vast te leggen op film en foto?" Ik peddel er heel voorzichtig naar toe en probeer te voorkomen dat hij me waarneemt. Dan richt ik de camera op hem en probeer een stabiel shot te maken. Dat is vaak lastig, want alles beweegt: de kano op de golven van (speed)boten, soms de bever zelf en vaak verwaai ik door de wind.
De bever die ik eind mei vorig jaar fotografeerde in de Maas tussen Stevensweert en Maasbracht had kennelijk nog nooit een kano met een persoon erin gezien en schaarde alles onder de categorie: 'Schepen die voorbij varen en geen gevaar opleveren.'
Op dat deel van de Maas varen zand- en grindschepen, rondvaartboten en pleziervaart. Ik had tijdens het voorbijvaren vanaf onze eigen boot al wel eens gemerkt dat een bever die bij de oever zit te knagen dan rustig blijft zitten. Hij voelt zich niet bedreigd, want de schepen varen door.
Datzelfde gedrag vertoonde hij toen ik er met mijn kano aankwam; hij bleef rustig zitten knagen. Genoot van zijn lekkere verse tak, met half toegeknepen ogen. Ik had hem frontaal in beeld en maakte talloze foto's - knip, knip, knip - waarvan ik op dat moment al wist dat de meeste onscherp zouden zijn door de deining van de golven. Maar gelukkig, er waren ook een paar goede foto's bij.






De betreffende bever weet ondertussen dat 'die kano' niet altijd voorbij vaart, maar soms stil blijft liggen. Ik krijg hem niet meer zo gemakkelijk voor de lens.



Op de foto's de cover van Zoogdier en de originele foto in volledig formaat en onbewerkt.

ZES! bevers gezien

 

Als je op deze tijd van het jaar nog bevers wilt spotten moet je vroeg opstaan. Om 06.30 uur zat ik in de kano bij de Grote Hegge bij Thorn. Twee ijsvogels en maar liefst zes bevers gezien. Ze zaten goed verscholen te knabbelen onder een omgewaaide boom en waren moeilijk te fotograferen. Ook kwamen er nog enkele bevers van diverse kanten aangezwommen toen het licht werd, onder andere vanaf de 'blauwe brug'.

'Sluisbevers' zijn terug

De bevers bij de sluis van Born waren lange tijd afwezig; verjaagd vanwege de onrust door werkzaamheden aan de brug en het wegdek. Maandenlang zag ik ze niet, maar (na een tip van een andere beverliefhebber) zag ik er gisteravond twee. 

Eerst kwam er een jong aangezwommen, stak over van de ene kant van het water naar de andere kant. Zwom vlak langs een schip en daarna dicht langs de steiger op weg naar zijn voedsel. Datzelfde gedrag zag ik hier ook vorig jaar (toen waren er 4 jongen) die zo onzichtbaar mogelijk langs de oevers zwommen. 

Bij een opening in de steiger zwemmen ze naar hun foerageergebied. Ze zijn nog te klein om onder de steiger door te duiken; de volwassen dieren kunnen dat wel. De kleine bever moest dus een heel eind om zwemmen.

 

Een jong van dit jaar! Dat kan alleen maar betekenen dat er ook een moederdier in de buurt moet zijn. Die kwam drie kwartier later, toen het al schemerde. 

Ik kreeg ze gelukkig toch nog samen op de foto. Geen idee of er nog meer bevers terug komen. Ik ben in ieder geval blij dat deze twee terug zijn.

Dat zal Rijkswaterstaat zelf ook zijn, want eerder dit jaar werden er andere werkzaamheden uitgevoerd en deed Rijkswaterstaat juist zijn best om de bevers niet teveel te verstoren. Er werden toen nieuwe waterbassins gebouwd en omdat daar veel bomen  voor moesten wijken verzorgde Rijkswaterstaat nieuwe aanplant die op termijn als bevervoedsel moet dienen. Lees daarover het blog van 16 februari van dit jaar. 

Kort daarop werden de andere werkzaamheden gestart en die gingen met veel meer onrust gepaard (vlak bij de burcht) dan het werk aan de bassins. De bevers werden erdoor verjaagd. Kennelijk werkt men bij Rijkswaterstaat behoorlijk langs elkaar heen, want de uitvoerders van het werk aan de bassins wisten hier niets van en hadden juist zo hun best gedaan voor de bevers.

Maar gelukkig, wat ik wel verwachtte, de bevers komen terug. Dit is hun stek. Waar ze al die tijd hebben gezeten is me een raadsel. Dat er in ieder geval één jong is dat het heeft overleefd vind ik al een wonder.

 

Bever eet boombast

Een volwassen bever zit schors te eten

Over bevers, blauwalg en kroos

Keer op keer leer ik weer iets nieuws over het gedrag van de bever. Hoewel het geen viseters zijn, houden ze toch van schoon water. Ze dulden geen troep bij hun burcht. Dat merkte ik vorig jaar bij de Oolderplas bij Roermond toen daar sprake was van blauwalg. Een dikke groene laag ( ja, groen, niet blauw) lag toen in de inham bij de burcht. Ik postte er een avond en een morgen vanuit de kano om bevers waar te nemen, maar ik zag ze niet. Toen dacht ik nog dat ze misschien helemaal verdwenen waren daar, maar enkele maanden later toen ik een keer vanaf de oever keek waren ze terug. Ik hoorde ze in hun burcht.

Nu zijn we tijdens onze vaarvakanties aangekomen in de Flevopolder in het Harderbos. Twee jaar geleden ontdekte ik hier een beverburcht en ik maakte er mooie filmopnames en foto's van adulte en juveniele bevers. Gisteravond wilde ik dat kunstje herhalen, dus te water met mijn kano.

Na anderhalf uur wachten bij de burcht had ik nog niets anders waargenomen dan voorbijvliegende ijsvogels en stekende muggen.
Wel zag ik een dikke laag kroos, niet alleen in de Hoge Vaart waar onze boot ligt, maar vooral in de inham bij de beverburcht. Ik vermoedde dat ze vanuit de burcht onder de dikke laag door zouden zwemmen om een eind verderop, waar de laag iets dunner is, hun kop boven water te steken. Ik zou dat dan zien door de beweging van de krooslaag. Maar ik zag niets. Iets horen gebeurde evenmin, geen gezucht, gepiep of geknaag vanuit de burcht. Links en rechts peddelen door het kanaal leverde ook niets op. 

Nu is het vroeg in de ochtend, kwart over zes, en ik onderneem een nieuwe poging. De dauw hangt over het water. De hele nacht is er gespuid. Het water stroomt met kroos en al langs de boot, maar dat gaat niet hard genoeg om de dikke krooslaag weg te krijgen. Bij de burcht posten doe ik niet meer. Ik denk dat dat weinig zin heeft. Ik kano een heel eind richting De Blauwe Dromer, de sluis naar het Randmeer bij Harderwijk. Onderweg moeten er diverse burchten zijn. Toch neem ik geen bevers waar, slechts enkele sporen. Dan de andere kant weer op, voorbij de boot. Daar kano ik een smalle zijtak in, onder een bruggetje door en verder. Het water wordt breder en er is geen kroos. Diep is het niet, maar wie weet. 

Hoera, een vers geurmerk, knaaghoutjes, een wissel naar de begroeiing. Een heel eind peddel ik de zijtak in. Mooi is het hier. De zon breekt door, het is al bijna acht uur. Even meen ik in de verte een beverkop te zien, maar als ik met mijn verrekijker kijk is hij - of ondergedoken -of ik heb me vergist.
Ik ga terug, jammer, geen bevers deze keer.
Op de terugweg hoor ik ineens het gepiep en geklaag van jonge bevers. Het geluid komt uit het riet. Dat is vreemd, want als ze tussen het riet zwemmen piepen ze niet. Ik blijf een poos wachten.......dan hoor ik het weer. En ook een knaaggeluid. Hoe kan dat nou uit het riet komen?

Het duurt enige tijd voordat ik het doorheb:

De hele beverfamilie zit in het riet. Hier is hun tijdelijke rustplaats om het kroos te ontwijken. Ze hebben een nest gemaakt in de dikke rietkraag en slapen op een leger, hangend boven het water. Het knaaggeluid is van een volwassen bever. Ik hoor ook gemurmel. Ik hoor zelfs een scheet, harder dan mijn man ze laat. Aan het ritmische geritsel van het riet hoor ik dat een bever zichzelf zit te poetsen. 
Hoe ik mijn best ook doe om tussen de stengels door te gluren, ik zie ze niet. Nog geen glimp van een bevervacht, maar mijn oren bedriegen me niet. Hier woont een beverfamilie op een tijdelijke locatie. Net als bij de Oolderplas vorig jaar ontvluchten ze de viezigheid. Als ik een lange stok had met een spiegel zou ik ze kunnen zien of met een drone. Die heb ik niet en dat hoeft ook niet. Toch zou ik graag willen weten hoe het er van bovenaf uitziet, slapende bevers in het riet.

Hoe inventief zijn de bevers? Fantastisch!

Op zoek naar de otter

Dit is een beverblog, maar vandaag gaat het over de otter. We vieren onze vakantie al varend door Nederland. In Limburg en langs de grote rivieren hield ik me vooral bezig met bevers en beversporen, maar nu zijn we aangekomen in het Nationaal Park Weerribben en Wieden. Dus is het tijd om mijn blik eens te verleggen naar de otter.
Om half acht 's avonds laat ik mijn kano te water en peddel het natuurgebied in. Het weer was de hele dag niet al te best, maar de avond lijkt mooi te worden. Ik hoop otterspraints te vinden, want die heb ik nog nooit gezien (en geroken). Otterspraints is de nogal losse, kruimelige ontlasting van een otter en ruikt naar vis, zijn voedsel. Hij deponeert het op steigers, onder bruggen, op ribbeltjes, stenen, noem maar op.
Ik peddel naar de steiger bij de aalscholverkolonie. Niets. Ook bij de balk die over de ingang van een eendenkooi ligt vind ik niets.
In de verte zie ik een heteluchtballon varen. Mooi zo, dat betekent dat het goed weer blijft. Ik kano een sloot in die leidt naar één van de petgaten. Daar kan ik uit de wind gaan liggen achter het riet.
Ik zak onderuit in de kano en wacht af of er iets gebeurt. Vissen, grote en kleine, zwemmen om me heen. Maken kringen of springen even boven het water. De luchtballon is nu boven me, ik hoor het gas stromen. Ik zie trouwens ook dat de lucht betrekt. Komt er toch een bui?
De achterkant van mijn kano ligt in het riet en het petgat is ruim twintig meter breed. Ik kan het links en rechts goed overzien. Aan de overkant maakt een dikke vis flinke beroering in het water en komt met een golfje in mijn richting. Maar ik zie ook luchtbelletjes, zoals ik dat van bevers ken. Het spoor is alleen smaller en gaat veel sneller en zigzaggend door het water.....! Het zal toch niet.....?
Twee meter rechts van mijn kano bereikt het spoor het riet. Ik kijk in de ogen van een verbaasde otter. Hij snuift mijn lucht op. Voordat ik mijn camera op hem focus is hij al weer onder water verdwenen. Hooguit anderhalve seconde duurde deze ontmoeting, maar het is voor mij een hele bijzondere ervaring. Mijn eerste ontmoeting met een otter in het wild. Fantastisch!
Ik wacht nog of ik deze of een andere otter kan waarnemen, maar de licht wordt steeds donkerder. Er komt toch een bui. Jammer, dat ik niet langer kan blijven, maar blij peddel ik terug naar de boot! Wat een avond!

Tegenstanders van bevers nemen heft in eigen hand

Beverburcht geblokkeerd met zakken cement - http://www.1limburg.nl/l/31312 #1Limburg

Welke kant gaat het op als tegenstanders van bevers het heft in eigen hand nemen? Ik hou mijn hart vast.

http://www.1limburg.nl/gallery/72602/31320/eNoly0EKhDAQRNG71DqDOu48iyBN0mJAO5p0YAbJ3U1wW%252B%252FXjSO4vDMmrEyaIy8U1du6GJwU6UiYboh3tRiH8dujGDhO6oXUB2l6km6VJTieuzcyuDLHf1MbRPmnNUhs2%252BUzoJTyAMJCKFs%253D