Mijn beverfoto op de cover van "Zoogdier"

Op de achterkant van het lentenummer 2016 van 'Zoogdier' prijkte een grote beverfoto met verhaal van mij is de serie "Het moment van....".
Nu ben ik al weer aan de beurt met een beverfoto op de cover van het herfstnummer. Deze week viel hij bij de leden op de deurmat.

Terwijl wij vorige maand varend door Nederland vakantie vierden zag ik op mijn tablet een mail van de beeldredactie van 'Zoogdier'. Of ik misschien een goede beverfoto had? Er was ook haast bij; de volgende dag moest het binnen zijn.
Genoeg beverfoto's op de computer thuis, maar daar kon ik op dat moment niet bij. Eveneens massa's beverfoto's op mijn tablet, maar niet in hoge resolutie. Eén vond ik er.....en die is het geworden. Ook aan deze foto zit een verhaal vast.

Op het moment dat ik vanuit de kano een bever in het vizier krijg denk ik alleen maar: "Hoe benader ik hem zo voorzichtig mogelijk om hem vast te leggen op film en foto?" Ik peddel er heel voorzichtig naar toe en probeer te voorkomen dat hij me waarneemt. Dan richt ik de camera op hem en probeer een stabiel shot te maken. Dat is vaak lastig, want alles beweegt: de kano op de golven van (speed)boten, soms de bever zelf en vaak verwaai ik door de wind.
De bever die ik eind mei vorig jaar fotografeerde in de Maas tussen Stevensweert en Maasbracht had kennelijk nog nooit een kano met een persoon erin gezien en schaarde alles onder de categorie: 'Schepen die voorbij varen en geen gevaar opleveren.'
Op dat deel van de Maas varen zand- en grindschepen, rondvaartboten en pleziervaart. Ik had tijdens het voorbijvaren vanaf onze eigen boot al wel eens gemerkt dat een bever die bij de oever zit te knagen dan rustig blijft zitten. Hij voelt zich niet bedreigd, want de schepen varen door.
Datzelfde gedrag vertoonde hij toen ik er met mijn kano aankwam; hij bleef rustig zitten knagen. Genoot van zijn lekkere verse tak, met half toegeknepen ogen. Ik had hem frontaal in beeld en maakte talloze foto's - knip, knip, knip - waarvan ik op dat moment al wist dat de meeste onscherp zouden zijn door de deining van de golven. Maar gelukkig, er waren ook een paar goede foto's bij.






De betreffende bever weet ondertussen dat 'die kano' niet altijd voorbij vaart, maar soms stil blijft liggen. Ik krijg hem niet meer zo gemakkelijk voor de lens.



Op de foto's de cover van Zoogdier en de originele foto in volledig formaat en onbewerkt.

ZES! bevers gezien

 

Als je op deze tijd van het jaar nog bevers wilt spotten moet je vroeg opstaan. Om 06.30 uur zat ik in de kano bij de Grote Hegge bij Thorn. Twee ijsvogels en maar liefst zes bevers gezien. Ze zaten goed verscholen te knabbelen onder een omgewaaide boom en waren moeilijk te fotograferen. Ook kwamen er nog enkele bevers van diverse kanten aangezwommen toen het licht werd, onder andere vanaf de 'blauwe brug'.

'Sluisbevers' zijn terug

De bevers bij de sluis van Born waren lange tijd afwezig; verjaagd vanwege de onrust door werkzaamheden aan de brug en het wegdek. Maandenlang zag ik ze niet, maar (na een tip van een andere beverliefhebber) zag ik er gisteravond twee. 

Eerst kwam er een jong aangezwommen, stak over van de ene kant van het water naar de andere kant. Zwom vlak langs een schip en daarna dicht langs de steiger op weg naar zijn voedsel. Datzelfde gedrag zag ik hier ook vorig jaar (toen waren er 4 jongen) die zo onzichtbaar mogelijk langs de oevers zwommen. 

Bij een opening in de steiger zwemmen ze naar hun foerageergebied. Ze zijn nog te klein om onder de steiger door te duiken; de volwassen dieren kunnen dat wel. De kleine bever moest dus een heel eind om zwemmen.

 

Een jong van dit jaar! Dat kan alleen maar betekenen dat er ook een moederdier in de buurt moet zijn. Die kwam drie kwartier later, toen het al schemerde. 

Ik kreeg ze gelukkig toch nog samen op de foto. Geen idee of er nog meer bevers terug komen. Ik ben in ieder geval blij dat deze twee terug zijn.

Dat zal Rijkswaterstaat zelf ook zijn, want eerder dit jaar werden er andere werkzaamheden uitgevoerd en deed Rijkswaterstaat juist zijn best om de bevers niet teveel te verstoren. Er werden toen nieuwe waterbassins gebouwd en omdat daar veel bomen  voor moesten wijken verzorgde Rijkswaterstaat nieuwe aanplant die op termijn als bevervoedsel moet dienen. Lees daarover het blog van 16 februari van dit jaar. 

Kort daarop werden de andere werkzaamheden gestart en die gingen met veel meer onrust gepaard (vlak bij de burcht) dan het werk aan de bassins. De bevers werden erdoor verjaagd. Kennelijk werkt men bij Rijkswaterstaat behoorlijk langs elkaar heen, want de uitvoerders van het werk aan de bassins wisten hier niets van en hadden juist zo hun best gedaan voor de bevers.

Maar gelukkig, wat ik wel verwachtte, de bevers komen terug. Dit is hun stek. Waar ze al die tijd hebben gezeten is me een raadsel. Dat er in ieder geval één jong is dat het heeft overleefd vind ik al een wonder.