Hardenberg: wachten op de bever wordt beloond
Bron: De Stentor, 4 november 2014
HARDENBERG - Ze maken nog net geen
vreugdesprongetje, maar o, wat zijn ze heden blij, want de bever heeft
na jaren wachten weer z'n snuit boven water gestoken in de Vecht.
Marga Oosterveld en Jeanette van
Schaik van het waterschap Vechstromen willen echter uit vrees voor een
massale toeloop van nieuwsgierigen niet verklappen waar de bever precies
sinds enige tijd bivakkeert. 'Ergens tussen Hardenberg en de Duitse
grens', maar meer aanwijzingen geven ze publiekelijk niet prijs.
Afgelopen zomer werd het dier, bekend om z'n grote vooruitstekende
knaagtanden, waargenomen door een Hardenbergse natuurliefhebber, die wel
vaker langs de oevers van de Vecht struint. Dat hij hem ontwaarde was
al een gelukstreffer, omdat bevers doorgaans schuw zijn en het liefst in
gebieden vertoeven waar rust gedijt en de mens op gepaste afstand
blijft.
"De man wist ook zeker dat het een bever was en geen otter of
beverrat, die hier al wel in grotere getalen voorkomen", vertelt
Oosterveld terwijl ze met haar collega haar verhaal doet in een ooibosje
aan de oever van de Vecht. "Toen hij onderdook gaf hij een klap met z'n
platte staart op het water, dat is typisch iets voor de bever",
vervolgt ze. "Hij lijkt wel wat op de beverrat, maar die heeft een dunne
staart". En het bewijs voor de aanwezigheid van de bever bevindt zich
in de onmiddellijke nabijheid van de medewerkers van het schap. Van
Schaik laat een geknakt boomstammetje zien dat onmiskenbaar het
(knaag)werk is van de bever. Even verderop langs de oever blijken er
meer knaagsporen te zijn. Een burcht of iets wat er op lijkt is echter
in de verste verten nog niet ontdekt. Van Schaik verwacht ook niet dat
de bever, die zeer waarschijnlijk vanuit Duitsland de Vecht is afgezakt,
aan een ingenieus bouwwerk als een dam zal beginnen. "Daarvoor is de
rivier te breed", redeneert zij.
Toch is de leefomgeving voor de
bever in de Vecht perfect. Een ideale habitat die mede is ontstaan
dankzij de ingrepen die het waterschap in de Overijsselse waterweg heeft
gepleegd. Ze zijn niet speciaal voor de bever gemaakt, maar het
knaagdier voelt zich wel in z'n element tussen de ooibossen, de
nevengeulen, de ruigtevegetatie en rustplekken. "Een cadeautje voor het
waterschap", roepen Oosterveld en Van Schaik in koor. "Wat er gemaakt is
blijkt te werken. Het is een bevestiging dat we het goed doen met al
onze plannen voor de Vecht. Van Schaik bekent dat ze een gat in de lucht
sprong toen ze vernam van de ontdekking van de bever. "We zaten er echt
op te wachten".
Niet ver over de grens was de bever al
gesignaleerd en ook in het Drentse Bargerveen zijn ze al waargenomen. De
bever in de Vecht is, zo is inmiddels vastgesteld, nog een jong dier.
Het waterschap is er over getipt door de natuurliefhebber. De twee
medewerkers van het schap verkneukelen zich al over het vooruitzicht dat
het niet bij dit ene exemplaar zal blijven. "Nu maar hopen dat er een
vrouwtje langs komt zwemmen en dat ze dan een gezinnetje gaan stichten",
glundert Marga Oosterveld.
