De situatie voor bevers wordt steeds nijpender, is mijn
inschatting. Het is bijna onmogelijk om een eigen territorium te vinden voor
bevers die het huis uit worden gezet. In mei worden de nieuwe jongen geboren en
de jongen van 2 jaar oud moeten nu dus echt wegwezen bij hun ouders. Dat valt
niet mee. Ik zie nieuwe bevervestigingen op onmogelijke plekken. 3 voorbeelden
bij de foto’s:
Binnen 1 vierkante kilometer waren 2 beverfamilies, namelijk 1 grote
burcht en een familie die in holen woont. Het voedsel in de buurt is straks op,
bijna alle bomen liggen plat en zijn kaalgevreten. De zomers met een breder
voedselaanbod zijn nog wel door te komen, maar elke winter wordt het moeilijker.
Nu is er een 3de grote burcht bijgekomen. Hoogwaterbestendig, dat dan weer wel. Maar wat heb je aan een mooi huis als er geen brood op de plank is?
Op een plek met glooiend lopende oevers kan een bever geen
burcht met een onderwateringang bouwen. Omdat alle goede plekken al bezet zijn
heeft een beverfamilie hier toch een burcht gemaakt. Om ongezien naar binnen te
gaan hebben ze een tunneltje van takken op de glooiende oever gemaakt. Tip: ze
kunnen hem ook nog een beetje uitdiepen.
Binnen de vestingwerken van het kleine stadje Stevensweert
zit een alleenstaande bever met weinig toekomstperspectief. Hij woont en slaapt
onder een bruggetje, maar ik verwacht dat hij wel ergens een hol met
onderwateringang gaat graven als hij een zwakke plek in de beschoeiing vindt.
Hij eet gras, brandnetels en wortelstokken van riet. Er is geen boom te
bekennen, dus hoe hij zijn gebit moet onderhouden is me een raadsel. Gaat hij
knagen aan de bruggetjes?